Yönetmen: Víctor Erice
Acıların dumanının tüttüğü iç savaş sonrası İspanya’sının küçük bir köyünde geçen bu dokunaklı filmin merkezinde, savaştan ya da kötülüklerin kaynaklarından bihaber iki küçük çocuk var: Isabel ve Ana.
Pişmanlıklarla dolu geçmişleriyle yaşayan mutsuz yetişkinlerin aksine, merak ve keşfetme arzusuyla yaşayan ve masumiyetleri henüz bozulmamış iki kardeş kasabaya gelen bir James Whale başyapıtı ‘’ Frankenstein’’ı izlerler. Bu film özellikle Ana’yı oldukça fazla etkiler. Yaşça kendisinden daha büyük olan ablasına Frankenstein’la ilgili sorar. Ablası Isabel de kendisine film boyunca hem Ana’nın hem de bizim aklımızdan çıkmayacak o şiirsel sözleri ifade eder. Sonrasında izleyeceğimiz Ana’nın yarı düşsel yolculuğu, bir zamanlar çocuk olmuş herkesin ruhuna ayna tutar. Tıpkı Ana’nın suyun yansımasında düşsel yolculuğunun zirvesine çıktığı o çok özel sahnede olduğu gibi…
Ana ve Isabel’i canlandıran Ana Torrent ve Isabel Tellería’nın performanslarıyla devleşen film yetişkinlerin yarattığı canavarların yanında çocukların düşlerinde yarattıkları canavarların tıpkı onları düşlerinde yaratan çocuklar gibi masum kaldığının altını çizmekte. Konusu ve bu konunun işleniş biçimiyle, kanmıca Guillermo del Toro'nun ''El laberinto del fauno''suna da esin kaynağı olmuş, zamanına meydan okuyan bir yapım.
Usta işi görüntü yönetimi ve etkileyici müzikleriyle çocukların masumane dünyasını belki de en iyi şekilde anlayan ve onu en iyi şekilde anlatan filmlerden biri; şiirsel bir başyapıt!
Eğer onun arkadaşıysan, onunla dilediğin zaman konuşabilirsin.
Gözlerini yum ve onu çağır.
“Ben Ana’yım.”
“Ben Ana’yım.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder