Son yıllarda Güney Kore sinemasının en etkili yönetmenlerinden biri Kim Ki Duk’tu. Son filmleriyle hayal kırıklığı yaratsa da, 2000’li yılların ilk yarısında birbirinden değerli filmlere imza attı. Bütün sinema kariyerinin en önemli iki filmiyse ‘Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom’ ve ‘Bin Jip’ti.
Bin Jip’i izleyen hemen herkes onun muhteşem bir aşk filmi olduğunu düşünebilir. Kesinlikle yanlış bir tespit değildir bu. Ancak asla sadece bir aşk filmi değildir Bin Jip. Modern zamanların insanlar üzerindeki yıkıcı etkileri, kalabalıklaştıkça yalnızlaşan insan modelleri hakkında oldukça öfkeli bir film. Filmin başkarakteri Tae Suk’un bir modern zamanlar mimarisi olan apartmanları karşısına alıp golf sopasıyla topa sertçe vuruşları gibi yönetmen de Bin Jip’le çok düşünen ama az hisseden, hatta hiç hissetmeyen yabancılaşmış 21.yüzyıl insanlarının midesine sert yumruklar indirir.
Yönetmenin bütün alamet-i farikalarını bu filmde görmek mümkün: Minimal diyaloglar, gerçeküstü yolculuklar, ruhsal büyüme, Budizm felsefesi ve muhteşem fotoğraflar… Bir bakış anlatırsa her şeyi, diyaloglara gerek yoktur ki zaten. Hem aşk ‘tek’ olmak ‘bütün’ olmaksa eğer, bedenlerimiz bir yük değil midir? Bu yükten kurtulabilmek için hepimiz Natacha Atlas’ın esrarlı şarkısı ‘Gafsa’yla beraber kilitlerimizi açacak kişiyi bekliyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder