16 Nisan 2010 Cuma

Sekiz Buçuk'tan Dokuz

Nine {Dokuz – 2009} / Rob Marshall


Sabırsızlıkla beklediğim bir filmdi Nine. Dile kolay, bu kadar güzel kadını ve Daniel Day-Lewis’i bir arada görmenin heyecanıyla oturdum filmin başına. Nicole Kidman, Penélope Cruz, Marion Cotillard, Kate Hudson, Judi Dench ve Sophia Loren!… Daha ne olsun…Gözlerin bayram edeceği kesin. Üstelik senarist geçen yıl kaybettiğimiz Oscar’lı yazar-yönetmen Anthony Minghella. Yönetmen koltuğunda ise başarılı müzikallere imza atmış Rob Marshall.

Adını ilk duyduğumda Fellini’nin Otto e Mezzo’suna gönderme yapacağını ya da devamı niteliğinde olacağını düşünüyordum ki, onun bir çeşit müzikal uyarlamasıymış. İzleyeli uzun zaman oluyor gerçi ama hatırladığım kadarıyla birkaç değişiklikle neredeyse Fellini’nin filminin aynısı.

İtalyan sinemasını kutsayan bu güzeller geçidinin en büyük dezavantajı bestelerin başarısızlığı. Stacy Ferguson’ın seslendirdiği ‘Be Italian’ ve Kate Hudson’ın seslendirdiği ‘Cinema Italiano’ dışındaki şarkılar pek iç açıcı değil.

Filmi izlerken bir kez daha anlıyoruz ki, bu starlar ünlerini sahiden sonuna kadar hak ediyorlar. Sadece güzellikleriyle değil, sahne şovlarıyla ve sesleriyle de büyülüyorlar. Penelope’nin sahneye çıktığı an filmin en güzel iki sahnesinden birine tanıklık etmiş oldum. Bir diğer unutulmaz sahne ise Guido’nun geçmişiyle hesaplaştığı sahnelerden birinde Stacy Ferguson’ın muhteşem sahne performansı.

Herkesin sevebileceği bir film değil ‘Nine’, yazık olmuş onca oyuncuya dedirtiyor. Yine de benim gibi Fellini’nin Otto e Mezzo’sunun hayranları büyük keyifle izleyecektir filmi.

Guido’nun ‘kadınları’ ve geçmişiyle hesaplaşmasının müzikal versiyonunu en azından muhtemelen bir daha hiçbir zaman bir arada göremeyeceğiniz birbirinden güzel kadınları ve muhteşem karizmatik aktör Daniel Day-Lewis için görmelisiniz.

Hiç yorum yok: